در آخرین پیمایش ملی شناخت، شاخص امید به تغییر هم متشکل از سه بعد، امید به تغییر نهادی، امید به عاملیت در تغییر و امید به آینده در نظر گرفته شده است. براساس نتایج این پیمایش، نمره میانگین شاخص امید به تغییر در جامعه ایران از ۱۰ نمره، ۵.۱۷ بوده است. همچنین همبستگی نسبتاً قوی میان اعتماد به دولت و امید به تغییر وجود دارد. یعنی هر چه نمره اعتماد بیشتری به دولت داشته‌اند، نمره امید به تغییر آن‌ها نیز بیشتر بوده است و بالعکس.

بیشترین میزان امیدواری در زمینه امید به آینده است. حدود ۶۰ درصد از پاسخگویان معتقدند که «آینده ایران روشن و امیدوارکننده است.» کمترین میزان امیدواری نیز در زمینه امید به تغییر نهادی است. تنها ۳۸ درصد کاملاً یا تا حدی موافق‌اند که «دولت آقای پزشکیان می‌تواند مشکلات اساسی کشور را حل کند.» همچنین، ۴۷.۲ درصد نیز معتقدند که وضعیت اقتصادی کشور در ۵ سال آینده بدتر خواهد شد.

در متغیرهای گوناگون نیز وضعیت امید به تغییر نشان‌دهنده ناامیدی در برخی گروه‌ها است. گروه‌های سنی میان‌سال (۳۰ تا ۴۹ سال)، افرادی که در انتخابات گذشته شرکت نکرده‌اند و ساکنان در شهرهای مرکز استان و استان‌های دارای محرومیت کمتر نسبت به گروه‌های دیگر، امید به تغییر کمتری داشته‌اند.