یافته‌های پیمایش‌های مختلف از سال ۱۳۵۳ تا ۱۴۰۲ نشان می‌دهد پای‌بندی به نماز و روزه به عنوان دو مولفه از اصلی‌ترین عبادت‌های فردی، روندی نزولی داشته است.

مقایسه این نتایج در بین استان‌های مختلف نشان می‌دهد تفاوت‌های معناداری بین استان‌ها از حیث دینداری در بعد رفتاری و عبادت‌های فردی وجود دارد. خراسان جنوبی بیشترین گروه‌ پایبند به نماز و روزه را در بین استان‌های کشور دارد. در مقابل گیلان، البرز و ایلام در پایبندی به این دو رفتار دینی پایین‌تر از سایر استان‌های کشور می‌باشند.

همچنین میزان پایبندی به این عبادات در بین مردان و زنان و نیز بین گروه‌های مختلف تحصیلی و سنی، تفاوت‌های معناداری را نشان می‌دهد.

این نتایج به وضوح تغییرات سبک دینداری در کشور را نشان می‌دهد. با این‌حال برای فهم دقیق‌تر تغییرات دینداری لازم است تحولات آن را در همه ابعاد در نظر گرفت.