زنان، نیمی از جمعیت جوامع بشری را تشکیل می‌دهند و جایگاه و تاثیرشان در زندگی انسان غیرقابل چشم پوشی است.

اهمیت زن، هیچگاه کم نبوده چرا که تداوم بشر به‌طور خاص متوقف بر موجود زایاست و این امر به‌هیچ‌وجه جایگزینی نداشته است.

اما مساله‌مندشدن زن برای بشر هیچگاه به اندازه امروز  مطرح نبوده است و ادراک همگانی در گذشته ثبت‌شده، چنین تجربه فراگیری را ثبت نکرده است و این غیر از توجه برخی ایدئولوژی‌ها به زن است؛ یعنی گرچه در گذشته نیز جایگاه برجسته و ویژه زنان در برخی دستگاه‌های فکری و ارزشی به رسمیت شناخته شده بود، اما موانع بسیاری در فرایند همگانی شدن، نهادینه‌شدن و فرهنگ‌شدن عناصر زنانه این ایدئولوژی‌ها وجود داشته و  تجربه‌های شکست‌خورده در این زمینه کم نیست.

به تبع مساله‌مندی «زن» و «زنان»، توجه تحقیقات و مطالعات بسیاری به‌طور گسترده‌ و ژرف به موضوعات و مشکلات زنان اختصاص یافته و توجه زیادی به ایشان شده است.

گالوپ در سال‌های ۲۰۲۰، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ واقعیت عینی و ادراکات مربوط به زنان را در پیمایش جهانی خود بررسی و گزارش کرده است که بر اساس نتایج منتشرشده آن: حدود ۳۵ درصد از زنان توانایی خرید غذا و حدود ۳۰ درصد آنان توانایی تامین مسکن را نداشتند، بین ۳۰ تا ۳۴ درصد زنان درد جسمانی را تجربه کرده‌ بودند و بین ۲۰ تا ۲۴ درصد زنان مشکلات سلامتی داشتند. همچنین بین ۳۳ تا ۳۶ درصد از زنان طی سه سال مذکور به فشار خون بالا و حدود ۱۲ درصد آنان به سرطان و ۱۹ درصد آنان به دیابت و حدود ۱۱ درصد به بیماری‌های مقاربتی مبتلا بودند، هرچند بیش از ۶۵ درصد از زنان از در دسترس بودن درمان با کیفیت رضایت داشتند.

از میان هیجاناتی که  مورد پرسش قرار گرفته‌ بود بیشترین سهم مربوط به نگرانی با بیش از ۴۰ درصد و استرس با بیش از ۳۸ درصد بود.

در نهایت احساس امنیت زنان مورد سوال قرار گرفت که بیشترین احساس ناامنی  برای سنین میانسالی گزارش شده است.