شناخت_اجتماعی - ارسال‌شده در ۲۰ بهمن ۱۴۰۲
تعاونی‌های غیرفعال ایرانی از تعاونی‌های فعال، بیش‌ترند
| نویسنده: احمد فرزانه - دانش‌آموخته جامعه‌شناسی |
همکاری، تعاون، معاضدت و یاری‌گری اجتماعی برای تحقق نیازها و خواسته‌های آدمی ضرورتاً مورد نیاز است و یا بهره‌گیری از آنها تسهیل‌کننده، تسریع‌کننده، تکمیل‌کننده، کیفیت‌بخش و... است.
همکاری، به معنای «تراکم نیروهای هم‌جهت و هم‌زمان» است که راه رسیدن به اهداف را کوتاه می‌کند و سهم هزینه‌کرد هر کدام از مشارکت‌کنندگان را کاهش می‌دهد و سبب هم‌افزائی می‌شود.
اما تعاونی‌های غیرفعال ایرانی بیش‌تر از تعاونی‌های فعالند و از میان تعاونی‌های فعال، آنهایی که در عمل تعاونی باشند، بسیار کمترند و تعاونی‌هایی تولیدی از آن هم کمتر.
توضیح آنکه بسیاری از تعاونی‌هایی که ثبت‌شده‌اند و فعال محسوب می‌شوند، اساساً با همکاری و تعاون اداره نمی‌شوند و در حالی که روی کاغذ تعدادی اسم وجود دارد و تقسیم کاری شده است اما در عمل توسط یکی دو نفر اداره می‌شود.
افزون بر این، بخش اعظم تعاونی‌های موجود- فارغ از اینکه با مشارکت جمعی اداره می‌شوند یا نه- برای تولید و ایجاد ارزش‌افزوده تشکیل نشده‌اند و یا توزیعی و مصرفی‌اند.
البته در خصوص کنش‌گری جمعی و تشکل‌یابی، سویه دیگری نیز وجود دارد که مثبت است و آن فعالیت‌های یاری‌گرانه جمعی ثبت‌نشده است: گروه‌های نسبتاً سازماندهی‌شده‌ای که مایل به ثبت رسمی نیستند و از این جمله موسسات خیریه ثبت‌نشده‌اند.
برای کسانی که به اصلاح اجتماعی می‌اندیشند و دغدغه‌مند جامعه ایران و مسائل آن هستند، هیچ اصلاحی «اجتماعی» بنیادی‌تر و موثرتر از تلاش برای برقراری پیوند میان اشخاص و تبدیل‌شان به گروه‌های اجتماعی و ایجاد تعامل و همبستگی بر حول منافع و عواطف و سپس سازماندهی آنها وجود ندارد؛ چرا که حتی اصلاح فرهنگی یک جامعه و تقویت اقتصاد آن و مسئولیت‌پذیر ساختن حکومت، جملگی از مسیر مشارکت مدنی، کنش جمعی و باهم‌بودگی می‌گذرد.
تعاونی‌های غیرفعال ایرانی از تعاونی‌های فعال، بیش‌ترند - ۲۰ بهمن ۱۴۰۲
محدودیت دسترسی
برای اینکه بتوانید دیدگاهتان را به اشتراک بگذارید، ابتدا باید وارد حساب کاربری خود شوید.
